സ്നേഹപൂര്‍വ്വം,

കത്തുകളിലൂടെ ബന്ധങ്ങള്‍ കെട്ടിപ്പടുക്കുന്നവരും, നിലനിര്‍ത്തുന്നവരും ഇന്ന് വിരളം. എന്തോ കത്തുകളോട് വലാത്തൊരു ആത്മ ബന്ധം എനിക്ക് തോന്നിയിരുന്നു. അതുപോലെ തന്നെ വഴിയരികില്‍ വികാരങ്ങള്‍ ഉള്ളിലൊതുക്കി ഭാവ ഭേദമില്ലാതെ തലയെടുപ്പോടെ നില്‍ക്കുന്ന എഴുത്തുപെട്ടിയും, അടുക്കിപിടിച്ച എഴുത്തുകളും കൊണ്ട് പടികടന്നു വരുന്ന പോസ്റ്റുമാന്‍ കുഞ്ഞേട്ടനും എനിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടതായിരുന്നു. കുഞ്ഞേട്ടന് അറിയാത്ത കാര്യങ്ങളില്ല, വീട്ടുകാരില്ല. തിരക്കാണ് എപ്പോഴും കുഞ്ഞേട്ടന്. കത്തുകള്‍ വായിച്ചു കൊടുക്കണം, സംശയങ്ങള്‍ തീര്‍ക്കണം, അങ്ങിനെ പലതും..

കത്തുകളുമായി ചങ്ങാത്തം തുടങ്ങിയിട്ട് വര്‍ഷങ്ങളായി. സ്കൂളിലെ കത്തെഴുത്ത് മത്സരങ്ങളില്‍ പങ്കെടുക്കുവാനും, പരീക്ഷയ്ക്ക് ചോദ്യ കടലാസ്സില്‍ പ്രതീക്ഷയോടെ തിരഞ്ഞിരുന്ന കത്തെഴുത്ത് ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരം എഴുതുവാനും വളരെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ഒഴിവുകാല വേളകളില്‍ തേടിയെത്തുന്ന കൂട്ടുകാരികളുടെ പോസ്റ്റ്‌ കാര്‍ഡുകള്‍ കൈപറ്റുമ്പോള്‍ ലോകം കീഴടക്കിയ സന്തോഷമായിരുന്നു. ബാല്യ കാല സൗഹൃദങ്ങള്‍ കാലത്തിന്‍റെ കുത്തൊഴുക്കില്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടപ്പോഴും, എഴുത്തുകളിലെ അക്ഷരകൂട്ടുകള്‍ മനസ്സില്‍ തങ്ങി നിന്നിരുന്നു.

എഴുത്തിലൂടെ ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു പ്രണയത്തിന്‍റെ നൈര്‍മല്യവും, വിരഹത്തിന്‍റെ നൊമ്പരവും. മഴ നനഞ്ഞു മഷി പടര്‍ന്ന പോയ പ്രണയലേഖനത്തിലെ വരികള്‍ വായിച്ചെടുക്കാന്‍ വിഷമിച്ചപ്പോള്‍ എഴുത്തു പെട്ടിക്കൊരു കുട ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ എന്നാലോചിച്ചു പോയിട്ടുണ്ട്. ഉപദേശങ്ങളും, വിശേഷങ്ങളുമായി വീട്ടില്‍ നിന്നെത്തുന്ന എഴുത്തുകള്‍. ആഴ്ചയില്‍ രണ്ടെഴുത്ത് എന്നത് കര്‍ശന നിയമം ആയിരുന്നു എന്നും. പഠിത്തം കഴിഞ്ഞു പ്രവാസത്തിലേക്ക് പറന്നപ്പോഴും അതിനു മാറ്റം വന്നില്ല. പഠനത്തിനായി കണ്ണെത്താ ദൂരത്തേക്കു പോയ മകള്‍ വഴിത്തെറ്റാതിരിക്കാന്‍ ആത്മഹത്യാ ഭീഷണി ചുവയുള്ള എഴുത്തുകള്‍ എഴുതിയ ഒരു അമ്മയെ ഈയിടെ ഞാന്‍ കാണുകയുണ്ടായി.

വീടും, തൊടിയും, നാടും എഴുത്തുകളിലൂടെ എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി തന്നിരുന്ന ഒരാളുണ്ടായിരുന്നു. കല്യാണം കഴിഞ്ഞു അധികം താമസിയാതെ പ്രവാസിയാകേണ്ടി വന്ന എനിക്ക് ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ വീടും, പരിസരവുമായി വലിയ ബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. മുറ തെറ്റാതെ എന്നെ തേടി വന്ന ഉപ്പാന്റെ എഴുത്തുകളിലൂടെ ഞാന്‍ ആ നാടിനെയും വീടിനെയും അറിഞ്ഞു.വടിവൊത്ത അക്ഷരങ്ങളിലൂടെ ഉപ്പ എന്നെ ആ വീടുമായി അടുപ്പിച്ചു നിര്‍ത്തി. ശാന്ത സ്വഭാവവും, മിത ഭാഷിയുമായിരുന്ന ഉപ്പ എഴുത്തില്‍ വാചാലനായിരുന്നു. ഞാന്‍ ഏറേ ഇഷ്ടപെട്ടിരുന്ന ആ സ്നേഹസംഭാഷണങ്ങള്‍ ഇനി എന്നെ തേടി എത്തില്ല.

ഇലക്ട്രോണിക് എഴുത്തുകള്‍ക്ക് വഴിമാറിയ പുതിയ ലോകത്ത് സ്വന്തം കൈപടയില്‍ എഴുതുന്ന എഴുത്തുകള്‍ക്ക് പ്രസക്തി നഷ്ടപെട്ടിരിക്കുന്നു. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം എന്‍റെ സുഹൃത്ത്‌ ജോലി തിരക്കിനിടയില്‍ കുത്തി കുറിച്ചു കൊടുത്തയച്ച എഴുത്തു കണ്ടപ്പോള്‍ എന്തെന്നില്ലാത്ത ആഹ്ലാദമായിരുന്നു. ഇ-മെയില്‍ എഴുത്തുകളോട് ഒരടുപ്പം തോന്നി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ദിവസവും കൈമാറുന്ന സന്ദേശങ്ങള്‍ക്ക് കാലതാമസം നേരിടുമ്പോള്‍ അറിയാതെ നൊമ്പരത്തിന്റെ നോവറിയുന്നു. നാട്ടിലെയും, നടുകടലിലെയും, മരുഭൂമിയിലെയും വിശേഷങ്ങള്‍ ചുവന്ന പെട്ടിയില്‍ കിടക്കാതെ നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ എന്‍റെ മൊബൈലില്‍ എത്തുന്നുണ്ട്, എന്നിട്ട് പോലും ഞാന്‍ മഷി പടര്‍ന്ന ആ കടലാസ്സു തുണ്ടുകളെ ഒരു പാട് സ്നേഹിക്കുന്നു.