ഏഷ്യാഡ് അപ്പുവും പാച്ചിയും

Image courtesy - Google 

1982 ലെ ഡല്‍ഹി ഏഷ്യന്‍ ഗെയിംസും അതിന്‍റെ ചിഹ്നമായ അപ്പുവിനെയും ഒരിക്കലും മറക്കില്ല. അന്ന് പത്രത്തില്‍ കണ്ട ഏഷ്യാഡ്‌ അപ്പുവിന്‍റെ ചിത്രം വെട്ടിയൊട്ടിച്ച നോട്ട് പുസ്തകങ്ങളൊക്കെ ആക്രിക്കച്ചവടകാരന്‍ കൊണ്ട് പോയെങ്കിലും മുഖത്ത് ബാക്കി നില്‍ക്കുന്ന ചിക്കന്‍പോക്സിന്‍റെ പാടുകള്‍ അപ്പുവിനെ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തും. മുപ്പത്തിമൂന്ന് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് ഡല്‍ഹിയില്‍ നടന്ന ആ കായിക മേള കാണാന്‍ എന്‍റെ വീട്ടില്‍ നിന്നൊരാള്‍ മുങ്ങി. അത് വേറെയാരുമല്ല, ന്‍റെ ഉപ്പയാണ് രണ്ടാഴ്ചത്തേക്ക് ഡല്‍ഹിയിലേക്ക് കളി കാണാന്‍ പോയ പ്രതി. അന്നതൊരു സംഭവമായിരുന്നിരിക്കണം. ഉമ്മയോട് രഹസ്യമായി ഞാന്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു നോക്കി, വെല്ലിപ്പയെങ്ങാനും വഴക്ക് പറഞ്ഞോന്ന്. ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല്യാത്രേ. നാല്‍പ്പത്തിയൊന്ന് ആനകളെ ഡല്‍ഹിയിലേക്ക് ട്രെയിനില്‍ കൊണ്ടുപോയതും അതില്‍ നിന്ന് ആറു വയസ്സുള്ള കുട്ടിനാരായണന്‍ എന്ന അപ്പു എല്ലാവരുടെയും മനംകവര്‍ന്ന് ഏഷ്യാഡ്‌ ചിഹ്നമായി മാറിയതെല്ലാം വായിച്ച് ഞങ്ങള്‍ ഉപ്പ വരുന്നതിനായി കാത്തിരുന്നു. രണ്ടാഴ്ചത്തെ ഡല്‍ഹി വിശേഷം കേള്‍ക്കാന്‍ കാത്തിരുന്നത് വെറുതെയായി. ചിക്കന്‍പോക്സും കൊണ്ടാണ് ഉപ്പ പട്ടാമ്പിയിലെത്തിയത്. എന്നെ ഉമ്മ പാലക്കാട്ടേക്ക് നാടുകടത്തിയെങ്കിലും രക്ഷയുണ്ടായില്ല. ഡല്‍ഹിയില്‍ നിന്ന് ഉപ്പാടെ ഒപ്പം വന്ന് ഞങ്ങളുടെ ദേഹത്ത് കൂടിയ വിരുന്നുകാരനുമായി ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞതും ഞാന്‍ തിരിച്ച് പട്ടാമ്പിയില്‍ തന്നെയെത്തി.

ഗവാസ്കര്‍, രവി ശാസ്ത്രിയെന്ന പേരുകള്‍ക്കപ്പുറം പി. ടി. ഉഷ, എം. ഡി വത്സമ്മ എന്നീ പേരുകള്‍ ഹൃദ്യസ്ഥമാക്കി നാടിന്‍റെ പുരോഗതിയില്‍ അഭിമാനിച്ച് ഞാന്‍ എഴുതിയ കുറിപ്പുകള്‍ നോട്ട് ബുക്കിന്‍റെ പുറം പേജുകളില്‍ ആരും കാണാതെ കിടന്നു. പട്ടാമ്പി അമ്പലത്തിലെ മണികണ്ഠനെ ഡല്‍ഹിക്ക് കൊണ്ടുപോകാഞ്ഞതില്‍ കുട്ടികളായ ഞങ്ങള്‍ക്ക് വലിയ സങ്കടമായിരുന്നുവെങ്കിലും പത്ര വാര്‍ത്തകളില്‍ മാത്രം കാണുന്ന അപ്പുവിനെയും ഞങ്ങള്‍ സ്നേഹിച്ചു. ഏഷ്യാഡ്‌ കഴിഞ്ഞ് പത്ത് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുശേഷം പാലക്കാട് വെച്ച് അപ്പു വഴുതി വീണുവെന്നും, സുഖമില്ലാതെ ഗുരുവായൂര്‍ ആനപന്തിയില്‍ ചികിത്സയിലാണെന്നൊക്കെ അറിഞ്ഞത് കുറേക്കാലം കഴിഞ്ഞാണ്. എല്ലാവരുടെയും ഓര്‍മകളില്‍ തന്‍റെ കുസൃതികള്‍ ബാക്കി നിര്‍ത്തി രണ്ടായിരത്തി അഞ്ചിലാണ് അപ്പു ചെരിഞ്ഞത്. ഏഷ്യാഡിന് പോയതും അവിടെ ഉദ്ഘാടന ചടങ്ങിന് കണ്ട തൃശൂര്‍ പൂരത്തെ കുറിച്ചും, അപ്പുവിനെ പോലെയുള്ള  ബലൂണ്‍ ഗെയിംസ് ഗ്രൌണ്ടിന് മീതെ പാറി കളിക്കുന്നതും, രാത്രി മുഴുവന്‍ മഴ നനഞ്ഞ് ചോര്‍ന്നൊലിക്കുന്ന ഭാരോദ്വഹനം വേദിയിലെ മേല്‍ക്കൂര നേരയാക്കാന്‍ രാജിവ്ഗാന്ധി നേതൃത്വം നല്കിയതും ‘പാച്ചിയെ’ വാങ്ങി കളിച്ചിരിക്കുന്ന എന്‍റെ മകനു പറഞ്ഞു കൊടുക്കാനായി ഉപ്പ വീണ്ടും ഓര്‍ത്തെടുക്കുകയായിരുന്നു.

Image Courtesy - Google

തെക്ക്-വടക്കന്‍ അമേരിക്കന്‍ രാജ്യങ്ങളും കരീബിയനും ഉള്‍പ്പെടുന്ന രണ്ടായിരത്തി പതിനഞ്ചിലെ പാന്‍ അമേരിക്കന്‍ ഗെയിംസ് (Pan-Am Games) നടന്നത് ടോറോന്റോയിലാണ്. നാല്‍പ്പത്തിയൊന്ന് രാജ്യങ്ങളില്‍ നിന്നായി ആറായിരത്തോളം കളിക്കാര്‍ വിവിധയിനങ്ങളില്‍ പങ്കെടുത്തു. Toronto 2015 Pan-Am Games എന്ന പേരില്‍ അറിയപ്പെട്ട ഈ ഗെയിംസിന്‍റെ ഭാഗ്യ ചിഹ്നമായിരുന്നു പാച്ചി(Pachi)യെന്ന മുള്ളന്‍പന്നി. പാച്ചിയെന്ന ആശയം ഗെയിംസിന്‍റെ ചിഹ്നം തിരഞ്ഞെടുപ്പില്‍ അവതരിപ്പിച്ചത് മാര്‍ക്കം സ്കൂളിലെ നാല് എട്ടാംക്ലാസ് വിദ്യാര്‍ത്ഥികളായിരുന്നു. ടോറോന്റോയുടെ പടിഞ്ഞാറ് ഭാഗത്തുള്ള കാട്ടില്‍ വളര്‍ന്ന പാച്ചി കിഴക്ക് നിന്ന് വെളിച്ചവും ശബ്ദവും കേട്ട് അതെന്താണെന്നറിയാനും കാണാനുമായി കിഴക്കോട്ടേക്ക് പുറപ്പെടുന്നു. അവിടെയെത്തുമ്പോഴാണ് പാച്ചിയെ പോലെ തന്നെ ഓരോ പ്രത്യേകതകള്‍ കൊണ്ട് ഓരോരുത്തരും വ്യത്യസ്തരാണെന്ന് പാച്ചിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നത്. വ്യത്യാസങ്ങളെല്ലാം മറന്ന് അവനവന്‍റെ വ്യക്തിത്വത്തില്‍ അഭിമാനിച്ച് ലക്ഷ്യത്തിലെത്തുകയെന്നതായിരുന്നു പാച്ചിയിലൂടെ കുട്ടികള്‍ പങ്കുവെച്ച ആശയം.

 

Image Courtesy - Google 

കാനഡയിലെ വൈവിധ്യമാര്‍ന്ന സംസ്കാരത്തിന് യോജിച്ചു പോകുന്ന തരത്തിലായിരുന്നു കുട്ടികള്‍ പാച്ചിയെ അവതരിപ്പിച്ചത്. പങ്കെടുക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിച്ച് പാച്ചിയുടെ പുറത്ത് നാല്‍പ്പത്തിയൊന്ന് മുള്ളുകളുണ്ട്‌. അഞ്ചു നിറങ്ങളാണ് പാച്ചിയുടെ മുള്ളുകള്‍ക്ക്. പച്ച യുവത്വവും, ഓറഞ്ച് നിശ്ചയദാര്‍ഢ്യവും, നീല സഹകരണവും, പര്‍പ്പിള്‍ സര്‍ഗ്ഗവൈഭവവും, പര്‍പ്പിള്‍ കലര്‍ന്ന ചുവപ്പ് നിറം തീക്ഷ്‌ണതയെയുമാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. രണ്ടു കയ്യിലുമായി കെട്ടിയിരിക്കുന്ന ബാന്‍ഡുകളാകട്ടെ ഒന്ന് പാനാം ഗെയിംസിനും മറ്റൊന്ന് ശാരീരികവൈകല്യമുള്ളവര്‍ക്കായി നടത്തുന്ന പാരാപാന്‍ ഗെയിംസിനുള്ളതാണ്‌. പാച്ചിക്കും മറ്റ് മുള്ളന്‍പന്നികളെ പോലെ പരിമിതമായ കാഴ്ചയെയുള്ളൂ, അതിനാലാവണം കുട്ടികള്‍ കണ്ടെത്തിയ പാച്ചി TO2015 പാനാം ഗെയിംസിന്‍റെ ഭാഗ്യ ചിഹ്നമായി തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടത്.

കലയും കായികവിനോദങ്ങളും ഒത്തു ചേര്‍ന്ന പാനാം പാര്‍ക്ക് ജൂലൈ പതിനൊന്ന് മുതല്‍ ഇരുപത്തിയഞ്ചാം തിയതിവരെ രാവിലെ പത്ത് മുതല്‍ രാത്രി പത്ത് മണിവരെ പൊതുജനങ്ങള്‍ക്കായി തുറന്നിരുന്നു. പാനാമാനിയ എന്ന് പേരിട്ട കലാസാംസ്കാരിക പരിപാടികള്‍ കാണുന്നതിനുള്ള പ്രവേശനമാകട്ടെ സൗജന്യവും. അവിടെയെത്തിയവരെല്ലാം സ്വന്തമാക്കാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചത്‌ പാച്ചിയെയായിരുന്നു. കുട്ടികളുടെയും മുതിര്‍ന്നവരുടെയും കൈകളിലിരുന്ന് പാച്ചി ചിരിച്ചു. പാച്ചിയെയും കൊണ്ട് കളി കാണാന്‍ വരുന്ന കുട്ടികളും, പാച്ചിയെ വാങ്ങാനായി മാത്രം പാനാം പാര്‍ക്കിലെത്തുന്നവരെയും ഞങ്ങള്‍ കണ്ടു. 

York University Athletic Stadium, Toronto  July 24, 2015

ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി കായിക മത്സരങ്ങള്‍ കാണാന്‍ ഞാനും സ്റ്റേഡിയത്തില്‍ പോയി. വീട്ടിലെ സോഫയില്‍ കിടന്ന് ചിപ്സും കൊറിച്ച് ടി.വിയില്‍ കണ്ട കളികളെക്കാള്‍ ആവേശവും ഉത്സാഹവുമെന്നില്‍ നിറയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. വനിതകളുടെ വോളിബോള്‍ മത്സരവും, അതലെറ്റിക്സും കാണാനായി കളിക്കളത്തിലെത്തിയ ഞങ്ങളും കാനഡ ആവേശത്തോടെ ഏറ്റെടുത്ത സംരംഭത്തില്‍ പങ്കാളികളാവുകയായിരുന്നു. അങ്ങിനെ ചെറിയ പെരുന്നാളും പാനാം ഗെയിംസും ഞങ്ങള്‍ കേമമായി ആഘോഷിച്ചു. 1.5 ബില്യണ്‍ കാനേഡിയന്‍ ഡോളറാണ് പാനാം ഗെയിംസിനായി സര്‍ക്കാര്‍ നീക്കി വെച്ചത്. ഓഗസ്റ്റ്‌ അവസാനവാരത്തില്‍ വരവ് ചിലവുകളുടെ ശരിയായ കണക്കുകള്‍ അറിയാനാകും. എഴുപത്തിയഞ്ച് ശതമാനം ടിക്കെറ്റുകളുടെയും വില നാല്‍പ്പത്തിയഞ്ചു ഡോളറിന് താഴെയായിരുന്നു. ടിക്കറ്റ് വിലയില്‍ പബ്ലിക്‌ ട്രാന്‍സിറ്റ് ഫീസും ഉള്‍പ്പെട്ടതിനാല്‍ കളി കാണാന്‍ പോകുന്നവര്‍ക്ക് പൊതു ഗതാഗത സൗകര്യങ്ങള്‍ ഉപയോഗിക്കുമ്പോള്‍ വേറെ ടിക്കറ്റ്‌ എടുക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ല. ട്രെയിനിലായാലും ബസ്സിലായാലും സൗജന്യമായി യാത്ര ചെയ്യുന്ന പ്രതീതിയായിരുന്നു. കായിക താരങ്ങള്‍ക്കും മറ്റും ഗതാഗത കുരുക്കില്‍പ്പെടാതെ യാത്രചെയ്യാനായി റോഡില്‍ എച്ച്.ഓ.വി ലെയിനെന്ന പേരില്‍ പുതിയൊരു നിരകൂടി ചേര്‍ക്കുകയുണ്ടായി. പാനാം ഗെയിംസിനായി ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത സിറ്റിയിലെ സൗകര്യങ്ങള്‍ തുടര്‍ന്നും കായിക വിനോദ മത്സരങ്ങള്‍ക്കായി ഉപയോഗപ്പെടുത്താനാണ് അധികൃതരുടെ തീരുമാനം.

മുപ്പത്തിമൂന്ന് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് ഉപ്പ കാണിച്ചു തന്ന വഴിയിലൂടെ പോകാന്‍ പ്രചോദനമായത് പാനാം ദീപശിഖയുമായി ഓടിയ മൈല്‍സ് ലിഞ്ച്  എന്ന പതിനേഴുകാരനായിരുന്നു. മൈല്‍സിന് ഒരുവയസ്സുള്ളപ്പോഴാണ് സിസ്റിക് ഫൈബ്രോസിസ് മൂലം ശ്വാസകോശത്തിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനം തകരാറിലാവുന്ന രോഗമാണെന്ന് കണ്ടുപിടിക്കുന്നത്. ഒന്റാറിയോയിലെ മറ്റൊരു കുട്ടികളുടെ ആശുപത്രിയില്‍ ചികിത്സയിലായിരുന്ന മൈല്‍സിനെ പതിനാറാമത്തെ വയസ്സിലാണ് ശ്വാസകോശം മാറ്റി വെക്കുന്നതിനായി ടോറോന്റോ സിക്ക് കിഡ്സ്‌ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് കൊണ്ട് വരുന്നത്. തക്ക സമയത്ത് അവയവ ദാതാവിനെ കിട്ടിയതും, മൈല്‍സിന്‍റെ ശരീരം അനുകൂലമായി പ്രതികരിച്ചതും കാരണം ഡോക്ടര്‍മാര്‍ക്ക് ശസ്ത്രക്രിയ വിജയത്തിലെത്തിക്കാനായി. ശസ്ത്രക്രിയ കഴിഞ്ഞ് മാസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷമാണ് സിക്ക് കിഡ്സിന് വേണ്ടി മൈല്‍സ് ദീപശിഖയുമായി ഇരുന്നൂറ് മീറ്റര്‍ ഓടിയത്. നേരെ ചൊവ്വേ ശ്വസിക്കാനാകാതെ ആശുപത്രിയില്‍ തളര്‍ന്നു കിടന്നിരുന്ന മൈല്‍സിന്‍റെ ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള തിരിച്ചു വരവ് അത്യാഹ്ലാദത്തോടെയാണ് എല്ലാവരും വരവേറ്റത്. മരുന്നുകളും തുടര്‍ചികിത്സയുമായി ഇനിയും ഏറെദൂരം മൈല്‍സിന് പോകാനുണ്ടെങ്കിലും അവനോടിയണഞ്ഞത് സിക്ക് കിഡ്സിലെ ഓരോ അന്തേവാസികള്‍ക്കും അവരെ സ്നേഹിക്കുന്നവര്‍ക്കും വേണ്ടിയായിരുന്നു.

Image Courtesy - Google 

രണ്ടാഴ്ചത്തെ പാനാം ഗെയിംസിന് തിരശീല വീഴുമ്പോള്‍ പരാമര്‍ശിക്കേണ്ടത് ശ്രദ്ധയോടെ അവിടുത്തെ കാര്യങ്ങള്‍ ഭംഗിയായി നിര്‍വഹിച്ച ഇരുപതിനായിരത്തിലധികം വരുന്ന സന്നദ്ധസേവകരെയാണ്. അറുപതിനായിരം അപേക്ഷകരില്‍ നിന്ന് തിരഞ്ഞെടുത്ത് പരിശീലിപ്പിച്ചവരുടെ പ്രവര്‍ത്തികള്‍ സ്തുത്യര്‍ഹമായിരുന്നു. ആത്മാര്‍ത്ഥതയുടെയും അര്‍പ്പണമനോഭാവത്തിന്റെയും പ്രതീകങ്ങളായി കളം നിറഞ്ഞുനിന്ന മഞ്ഞ ടീ ഷര്‍ട്ടുകളെ നന്ദിയോടെ മാത്രമേ പാനാം പാര്‍ക്കിലെത്തിയവര്‍ക്ക് ഓര്‍ക്കാനാവൂ. ഓഗസ്റ്റ്‌ ഏഴിന് തുടങ്ങി പതിനഞ്ചിന് അവസാനിക്കുന്ന പാരാപാന്‍ മത്സരങ്ങളോടെ നാലു വര്‍ഷത്തിലൊരിക്കല്‍ നടക്കുന്ന പാന്‍ അമേരിക്കന്‍ കായിക മാമാങ്കം അവസാനിക്കുമ്പോള്‍ പരിമിതികളെ അതിജീവിച്ച് ഇവിടെവരെയെത്തി വിജയം വരിച്ചവരും അല്ലാത്തവരും അഭിനന്ദനങ്ങള്‍ അര്‍ഹിക്കുന്നു. പ്രതിബന്ധങ്ങള്‍ മറിക്കടന്ന് തളരാത്ത നിശ്ചയദാര്‍ഢ്യവും, ആത്മവിശ്വാസവും കൈമുതലാക്കി, ചുറ്റുമുള്ളവരുടെ സഹകരണവും, സ്നേഹവും കൊണ്ട് സ്വന്തം മണ്ണില്‍ സ്വര്‍ണ്ണ കൊയ്ത്തു നടത്തിയ ഇരുപതുകാരന്‍ ആന്ദ്രേ ദി ഗ്രാസ്സെയും, സാറ വെല്‍സും എനിക്കേറെ പ്രിയപ്പെട്ടവരായി. സാറ അവരുടെ ബ്ലോഗില്‍ കുറിച്ചത് പോലെ ‘ഓരോ കുതിപ്പിലേക്കുമായി ഞാന്‍ ഓടിയെത്തിയ വഴികളെ കുറിച്ച് ഓര്‍ക്കുന്നത് തന്നെയാണ് എന്‍റെ നേട്ടങ്ങള്‍ക്കുള്ള ശരിയായ പ്രതിഫലം...’  

Image Courtesy - Google